۱۳۸۸ خرداد ۱۱, دوشنبه

من و انتخابات: محمد علي ابطحي


من ايراني ام. قبل از هر چيز ديگر. قرار است در اينجا فقط به عنوان يك ايراني در مورد شركت در انتخابات و يا عدم شركت بنويسيم.
طبيعي است كه من دلايل شركتم را مي نويسم. يك عضو فعال در انتخابات هستم و طرفدار آقاي كروبي. بارها و بدون تعصب دلايل كساني كه طرفدار عدم شركت در انتخابات هستند را مطالعه كرده ام.
اصلي ترين دليل آنان در اين است كه مي گويند انتخابات يك حيله اي است كه از سوي نظام طراحي شده است تا پايه هاي نظام را مستحكم كنند و راه را بر تغيير هاي بنيادي ببندند و مشروعيت كسب كنند.
اعتراض ديگر بر اين پايه استوار است كه مي گويند همه كانديداها جزئي از نظام هستند و براساس تصويب شوراي نگهبان انتخاب شده اند و راه بر بسياري از نيروهاي خودي بسته شده است.
گروه ديگري بر اين باورند كه آقاي احمدي نژاد بهترين كانديدا است كه مي تواند به سقوط رژيم تسهيل كند و با عدم شركت، بايد راه را براي انتخاب وي فراهم كرد.
اين استدلال ها طبعا از خاستگاه مشخصي است كه مهمترين نقطه ضعف آن اين است كه هيچيك از اين افراد راهكار اجرائي و عملياتي واقع بينانه براي آن ارائه نكرده اند.
من نه طرفدار سقوط رژيمم ونه آن را عملي مي دانم. باورم هم بر اين است كه اكثريت مردمي كه در ايران هستند نيز علاقمند به تغيير ساختاري نيستند و مشكلات سخت تر آن را به خوبي مي دانند.
برنامه ريزي براي كشوري فرضي هم كار يك سياستمدار واقع بين نيست. ما براي ايران با همين واقعيت هائي كه در آن هست بايد فكر كنيم و برنامه ريزي نمائيم.
اين بار من انتخابات را بيش از اينكه حمايت از نظام بدانم، حمايت از مردم و ايران وتاريخ پر افتخار آن مي دانم كه بتواند با يك تغيير معنا دار كشور را تا حدود فراواني از اين پرتگاه نجات دهد. اين يك حق طبيعي هر انساني است كه در ساختن سرنوشت كشورش ولو نسبي استفاده كند
محمد علي ابطحي
براي مردمي كه در ايران هستند و بايد در همين كشور با تلخي ها و شيريني هايش زندگي كنند. واقعيت اين است كه آقاي احمدي نژاد، رئيس جمهور اين كشور در چهارسال گذشته بود.
به دليل وجود او در راس هرم اجرائي با همه قدرتي كه در اختيار دارد، كشور دچار آسيب هاي فراواني شد. آبرو وكرامت ايراني خدشه دار شد. با همه دنيا درگير شديم و در عمر چهارساله اين دولت سه قطعنامه بين المللي عليه ايران صادر شد كه مردم ايران زير فشار اقتصادي اين رفتارهاي سياسي استخوان هاشان له شد.سرمايه هاي ايران با نفت بالاي صد و پنجاه دلار به صورت صدقه توزيع شد و زير ساخت ها قرباني گشت.
در اين شرايط مي توانيم با شركت در انتخابات بخش اجرائي را با همه قدرت فراوانش از دست چنين تفكري در بياوريم. اين كار به معناي معجزه نيست. به معناي ايجاد يك فضاي نسبتا آزاد تري است كه مي تواند براي جامعه فضاي رشد ايجاد كند.
قدرت همچنان البته در ايران تقسيم شده است. اما شنيده شدن و حمايت از صداي مردم در كنار اين قدرت، با حضور يك رئيس جمهور متفاوت از احمدي نژاد مي تواند مشكلات فراواني را از سر راه ايران بردارد.
اين بار من انتخابات را بيش از اينكه حمايت از نظام بدانم، حمايت از مردم و ايران وتاريخ پر افتخار آن مي دانم كه بتواند با يك تغيير معنا دار كشور را تا حدود فراواني از اين پرتگاه نجات دهد. اين يك حق طبيعي هر انساني است كه در ساختن سرنوشت كشورش ولو نسبي استفاده كند.
تنها راه حل را هم در شرايط فعلي شركت فراوان در انتخابات مي دانم كه كم آسيب ترين راه براي موقعيت فعلي كشور است.
اگر ديگران راه حلي كه عملي باشد بايد مطرح كنند. وگرنه عدم شركت در انتخابات بهترين كادوي تقديمي به احمدي نژاد خواهد بود كه كشور را دوباره در مسير سخت چهار سال پيش قرار دهد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

لطفا نظر خودرا برای ما بنویسید با تشکر از بازدید شما
حتی می توانید با ارسال sms و برقراری تماس نیز نظر بدهید
tel:00989143146859