نگاهي ديگر: پذيرش هزينه هاي آقاي احمدي نژاد، چرا؟

لطفا نظرات خود را برای ما بنویسید حتی میتوانید با ما در ار ارتباط باشید09143146859

سخنان آيت الله علي خامنه اي، رهبر جمهوري اسلامي در نخستين خطبه هاي نماز جمعه پس از برگزاري انتخابات رياست جمهوري، نقطه عطفي در جريان وقايع پس از انتخابات بود

.

وي "11 ميليون" تقلب در انتخابات را غير ممكن دانست و هشدار داد كه اگر سياستمداران منتقد انتخابات به تظاهرات و راهپيمايي هاي خياباني خاتمه ندهند، "فرماندهان پشت صحنه" اين اعتراضات تلقي خواهند شد و مسئول خونريزي هاي احتمالي خواهند بود

.

هشداري كه با وجود صراحت، به عقب نشيني معترضان منجر نشد و يك روز بعد، تهران و ساير شهرهاي ايران شاهد گسترده ترين درگيري هاي خياباني ميان معترضان و نيروهاي امنيتي در مقايسه با روزهاي قبل بودند.

آيت الله خامنه اي، البته همچنين در سخنان خود خواستار رسيدگي به ابهامات مربوط به انتخابات در شوراي نگهبان شد، اما اين سخنان كمكي به مهار التهابات عمومي نكرد، چرا كه ظاهرا منتقدين انتخابات اخير و از جمله كانديداهاي اصلاح طلب، گمان نمي كنند كه شوراي نگهبان، پس از مدتي بررسي شكايات كانديداها، راي به نادرستي تصريحات شخص اول حكومت بدهد.

در نتيجه، به نظر مي رسد كه رهبر جمهوري اسلامي، ترجيح داده كه با دفاع از نتايج انتخابات رياست جمهوري دهم، در شرايطي كه اعتراضات گسترده منتقدان اين نتايج در جريان است، هزينه حمايت از تداوم رياست جمهوري آقاي احمدي نژاد را – اگرچه بالا – بپذيرد.

هزينه آفريني هاي محمود احمدي نژاد براي حكومت ايران، با "افشاگري" هاي بي سابقه وي عليه شخصيت هاي موثر نظام جمهوري اسلامي در جريان مبارزات انتخاباتي شروع شد و با برگزاري انتخاباتي كه به بيشترين حجم از اعتراضات خياباني پس از انقلاب اسلامي ايران دامن زد ادامه يافت.

در پي انتخابات نيز، تجمعات چند صد هزار نفري اعتراضي و نيز خشونت نيروهاي مدافع دولت عليه معترضان، بارها و بارها به "خبر يك" رسانه هاي معتبر دنيا تبديل شد؛ تحولي كه نه تنها افكار عمومي جهان را عليه تهران برانگيخت، بلكه ابراز ترديدهاي جامعه بين المللي را در مورد مشروعيت دولت جمهوري اسلامي به دنبال داشت و به زعم برخي ناظران رسانه اي در عرض يك هفته بيش از تمام دوران پس از جنگ "تصاوير مستند" عليه جمهوري اسلامي توليد كرد.

در چنين شرايطي، دورنماي پيش روي حكومت و رهبري آن در ارتباط با نا آرامي هاي اخير نيز مي تواند در بر گيرنده هزينه هاي شديد باشد.

با توجه به آنكه ظاهرا موضع گيري هشدارآميز اخير رهبري در خصوص منتقدان انتخابات باعث پايان اعتراضات خياباني نشده، بايد تداوم شدت عمل را عليه معترضان به انتخابات انتظار داشت.

اين اقدام، مي تواند مستندات مورد استفاده براي فشار بر تهران در داخل و خارج را، در سطوحي غير قابل مقايسه با هر دوران ديگري از حيات جمهوري اسلامي افزايش دهد و از سوي ديگر، بحران ميان تهران و جامعه بين المللي بر سر "مشروعيت" دولت جمهوري اسلامي را ، در شرايطي كه حكومت در بحبوحه بحران هسته اي انتظار مشكلات جديد را با جهان ندارد، تشديد كند.

از آنجا كه تمام اينها، هزينه هايي هستند كه رهبر و نظام جمهوري اسلامي ايران، براي حمايت از "يك" نفر متحمل مي شوند، پرسش از انگيزه هاي تحمل اين هزينه ها، از اهميت بسياري برخوردار مي شود.

به عبارت ديگر، درك اينكه چرا آيت الله خامنه اي براي دفاع از محمود احمدي نژاد و همكارانش حاضر به پذيرش هزينه هايي نامحدود و به گونه اي نامتعارف بالاست، مي تواند توضيح دهنده بخش مهمي از اتفاقاتي باشد كه در دوران پيش و پس از انتخابات به وقوع پيوسته است.

در مورد دلايل آيت الله خامنه اي براي اين حمايت، تحليل هاي متنوعي مطرح مي شوند. اما به طور كلي مي توان گفت تا آنجا كه در برخي سخنان رهبر نظام بيان شده، دليل اصلي حمايت از آقاي احمدي نژاد، "ايستادگي" شديد او در مقابل دشمناني است كه به عقيده رهبري، حيات نظام جمهوري اسلامي را تهديد مي كنند.

رهبر ايران در شهريور ماه گذشته در ديدار با اعضاي هيات دولت يادآور شد كه دولت هاي قبل از احمدي نژاد، در مواجهه با اتهامات قدرت هاي بيگانه، مي كوشيدند ثابت كنند كه نظام متهم نيست؛ اما دولت نهم، در مواجهه با حملات دشمنان، به حمله متقابل مي پردازد و شيوه درست همين است.

مقام اول حكومت ايران در مناسبت هاي مختلف ديگر نيز "قاطعيت" دولت نهم در مقابل دشمنان را مورد تاكيد قرار داده است، ويژگي اي كه رييس اين دولت هم براي اثبات موثر بودن آن، مستندات مشخصي را مورد تاكيد قرار داده و مي دهد.

مثلا، اينكه نتيجه سياست تنش زدايي خاتمي، قرار گرفتن ايران در ليست كشورهاي "محور شرارت" توسط ايالات متحده بود، اما نتيجه سياست هاي سرسختانه دولت بعدي – به گفته وي – درخواست هاي مكرر واشنگتن براي مذاكره با ايران است.

آقاي احمدي نژاد در مقابله با "دشمنان داخلي" هم از چنين الگوي سازش ناپذيري تبعيت مي كند و ظاهرا دليل ديگر حمايت رهبري از وي همين است. ديگر براي كمتر كسي ترديدي در اين نكته باقي مانده رهبر جمهوري اسلامي ايران، به هر دليل، متقاعد شده است كه اصلاح طلبان، به دليل حركت آگاهانه يا ناآگاهانه در مسير خواسته هاي قدرت هاي جهاني در ابعاد سياسي، امنيتي و بين المللي، براي بقاي نظام جمهوري اسلامي ايران خطرناك هستند و بنابراين، ملاحظات مربوط به حفظ نظام ايجاب مي كند كه با قاطعيت در مقابل تحركات آنها و ورود مجددشان به قدرت جلوگيري شود.

اين در حالي است كه اگرچه بسياري از محافظه كاران در تبعيت از رهبري و مخالفت با اصلاح طلبان به آقاي احمدي نژاد شباهت دارند، اما به اندازه رييس دولت نهم در مقابله با دشمنان داخلي و خارجي "سرسختي" و "سازش ناپذيري" نشان نداده اند.

بدين ترتيب، مي توان فهميد كه از ديدگاه آيت الله خامنه اي، مزاياي مهار دشمنان حكومت ايران در داخل و خارج به حدي بالاست كه حداقل تا اين لحظه، به هزينه هاي فزاينده حمايت از محمود احمدي نژاد مي ارزد.

اما آيا نتيجه اين محاسبه هزينه – منفعت همواره از نظر آيت الله خامنه اي به همين شكل خواهد بود؟ ترديد نيست كه جهت و فرجام اعتراضات اجتماعي به نتايج انتخابات 22 خرداد، در تعيين پاسخ سوال فوق نقش تعيين كننده اي خواهد داشت.